In deze laatste blog neem ik jullie mee naar een personal training welke ik vorige week gaf. Ik had een moeder en een dochter die samen een paard hebben. Moeder heeft van de zomer haar schouder gebroken en vroeg mij te helpen met haar herstel: met liefde! Nadat ze uitbehandeld was bij haar fysiotherapeut ben ik met haar aan de slag gegaan. We begonnen heel rustig met wat oefeningen om de spieren rondom de schouders wat sterker te krijgen en vanuit daar zijn we gaan uitbouwen. Binnen een mum van tijd zag ik deze vrouw fit worden! Bloedfanatiek ook hoor, want naast haar personal trainingen ging ze ook gewoon thuis aan de slag met oefeningen die ik haar had gegeven.
Toen dochterlief door had hoe fit moeder werd, wilde ze ook wel eens zo'n personal training. Zo gezegd zo gedaan: moeder & dochter trainen nu al een aantal weken samen. Eerst de moeder een half uur, en dan dochter een half uur. Wat ik zo onwijs leuk vind aan de personal trainingen: je ziét de ruiters met de week vooruit gaan.
Vorige week dacht ik: hop! We doen bij beide even een tandje erbij, even kijken tot waar we konden gaan. Dit keer begon de dochter met trainen. Na een flink stuk high intensity training sloeg de duizeligheid toe. Kwam dit dan doordat ik net iets té fanatiek was? Of was er toch een andere oorzaak? Nadat ze weer een beetje bijgekomen was, ging ik toch even doorvragen: “heb je goed gegeten? Genoeg gedronken?” Uiteindelijk kwamen we bij de lage bloeddruk. Onwijs vervelend maar gelukkig wist ze wat de oorzaak was en was ze al druk bezig met dit goed te krijgen. Na een slokje water en even wat rust konden we de training hervatten en hebben we het goed af kunnen sluiten.
Nu was moeder aan de beurt; precies na dezelfde oefening ook duizelingen. Ze gaf zich zo volledig voor deze oefening, dat ze zichzelf voorbij ging. WAUW wat een bikkel, echt zo knap! Ze nam een slokje water en ging weer door.
Love my job! Zo tof om te zien dat ook al krijg je even een rem erop, toch daarna weer gewoon doorgaan. En weetje wat het leuke is? De volgende dag kreeg ik een appje:
"Nou, vandaag achter gekomen dat er toch nog spieren achter mijn kipfiletjes zitten, aan de achterkant van mijn bovenarmen, MY MY! Heerlijk<3!
De dag na deze training had ik nog zo'n leuke training. Een super lieve dame die ik na vele rugklachten weer te paard had geholpen,kwam weer trainen. Ze heeft een eigen massage praktijk opgericht, dus ze had even wat minder tijd om te trainen. Vorige week hadden we dan eindelijk weer een gaatje gevonden om aan de slag te gaan. Iets wat onzeker kwam ze binnen. "Ik ben weer dik, ik heb geen conditie meer" en ga zo maar door. Ik zei nog:” joh kom op, dat valt allemaal mee. We gaan er weer voor samen.” Na een half uur personal training was ze moe, maar voldaan. We hebben alle spieren weer even wakker geschud en ze ging met een lekker gevoel de deur uit. Ook dit "the day after" appje maakte mijn weekend echt helemaal geweldig: "Lieve, lieve LIEVE Edytha, Dankjewel voor gisteren! Dit had ik zo vre-se-lijk nodig. Voel mij nu al (ondanks de aanwezige spierpijn) 10x fitter<3."
SMELT... had ik al gezegd hoe leuk ik mijn werk vind? Zó dankbaar!
Epplejeck, en uiteraard de lezers van mijn blogs: bedankt voor deze kans! Ik heb elke blog met passie en plezier voor jullie geschreven. Ik blijf uiteraard nog lekker mijn spulletjes bij jullie kopen én zal tijdens de ladies night shopping avonden aanwezig zijn om de aanwezige ruiters te enthousiasmeren voor de ruiterfitness. Mochten jullie vragen hebben naar aanleiding van mijn blogs, neem dan even een kijkje op mijn website:
www.bodyenhorse.nl en wellicht tot ziens!
ej