Gastblogger: Advocate Monica → Wat niet weet, wat niet deert?
Het Gerechtshof Den Bosch houdt zich opnieuw bezig met de beoordeling van een kwestie rond de verkoop van een paard. In mijn vorige blog sprak ik over een zaak, waarin het hof – kort gezegd – van oordeel was dat het bekend zijn met een oude peesblessure bij de koper, de kansen tot vernietiging van de koopovereenkomst kan verkleinen. Op dat moment maakt de koper immers een afweging om het risico te aanvaarden dat het paard een blessure heeft gehad die wellicht terugkomt. Maar wat nou als de koper niets van een oude blessure af weet?
De (ver)korte versie van deze zaak is als volgt. Er werd een paard verkocht en dit paard werd enige tijd na de verkoop kreupel. Uit een onderzoek van de dierenarts bleek dat het paard hoefkatrolontsteking had. Dit terwijl de koper door de verkoper zou zijn medegedeeld dat er een gezond sportpaard werd verkocht. Gedurende de procedure bij de rechtbank werd duidelijk dat het paard enige jaren voor de verkoop een peesblessure zou hebben gehad. Dit was de koper niet verteld. Het hof oordeelde in het tussenarrest (de procedure is dus nog niet ten einde) dat het verzwijgen van deze blessure aan de pees op zichzelf een beroep op dwaling kan toewijzen. Dus zelfs als de peesblessure niets te maken heeft met de oorzaak van de huidige problemen, namelijk de hoefkatrolontsteking, is het mogelijk dat het verzwijgen van de oude blessure de vernietiging van de koopovereenkomst tot gevolg kan hebben.
De (belangrijkste) vereisten voor vernietiging van een koopovereenkomst op grond van dwaling zijn dat de koper – als hij wel op de hoogte was van de oude blessure – de koopovereenkomst niet had gesloten en de verkoper de plicht had koper over deze blessure te vertellen. De kans op vernietiging van de koopovereenkomst bestaat in dit geval, aangezien de koper wellicht grote bezwaren had tegen het aanschaffen van een paard met een (oude) peesblessure. Dat de verplichting bestond voor de verkoper om melding te maken van de blessure is duidelijk, zodat het niet ondenkbaar is dat de koopovereenkomst kan worden vernietigd, zelfs als het paard hier totaal geen last (meer) van heeft.
Kortom, het laatste woord is in deze procedure nog niet gezegd. De koper krijgt de mogelijkheid om op een aantal punten nader bewijs te leveren, waaronder ook de verklaringen die de verkoper heeft afgelegd bij de totstandkoming van de koopovereenkomst. Ook heeft de koper wettelijk gezien de bewijslast van het gebrek. Oftewel: de koper moet aantonen dat het paard een gebrek had waardoor het niet voor het gebruik waarvoor het was aangekocht geschikt was.
Naar aanleiding van deze procedure kan wederom worden vastgesteld dat het niet melden van oude blessures (ook al heeft het paard hier geen enkele hinder meer van) tot gevolg kan hebben dat de kopende partij een koopovereenkomst vernietigd. Het is aldus van groot belang om bij de verkoop hiervan melding te maken. Dit is juridisch gezien noodzakelijk. Maar ook het risico op het moeten terugnemen van het paard, het moeten procederen om dit soort zaken en wellicht het moeten vergoeden van eventuele schade, maken de melding van dit soort zaken ook voor de portemonnee een noodzakelijk goed!
Mocht u een soortgelijk geval aan de hand hebben of twijfelt u of u van bepaalde zaken melding moet maken, neem dan gerust vrijblijvend contact op.
Köster Advocaten NV
Praktijkgroep Hippisch recht
mr. Monica C.M. Kossen