Gastblogger: Advocaat Monica → Een paard kopen met een oude (pees)blessure zonder risico?
Eerder dit jaar schreef ik al eens over de gevolgen van gebreken aan paarden in het kader van koop. Hierbij staat de vraag voorop: voldeed het paard aan de eigenschappen die de koper op grond van de (koop)overeenkomst mocht verwachten? Van belang is hierbij (1) de aard van de zaak, (2) de mededelingen van de koper, (3) de eigenschappen die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten en (4) de geschiktheid voor normaal gebruik. Op het moment dat er sprake is van een professionele koper (niet consument) is het aan deze koper om eventueel aan te tonen dat het paard niet aan de koopovereenkomst voldoet.
Het Gerechthof Den Bosch heeft zich begin dit jaar zich over een soortgelijke kwestie moeten buigen (ECLI:NL:GHSHE:2016:489). In dit geval was er sprake van een verkoop van een paard aan een (professionele) dressuuramazone (althans de vennootschap van haar ouders). Het paard werd voorafgaand aan het sluiten van de koopovereenkomst gekeurd. Tijdens deze keuring werd – kort gezegd – geconstateerd dat er sprake was van een oude peesblessure. Deze oude blessure gaf voor de dierenarts op het moment van keuring geen reden tot afkeuren. De dierenarts noemde dit een “manageable risk”. Het paard werd goedgekeurd en verkocht.
Echter, in de periode die daarop volgde raakte het paard kreupel en had last van vocht in de benen. De kopende partij heeft getracht in de procedure bij het hof de koopovereenkomst te vernietigen en legde hier – kort gezegd – aan ten grondslag dat het paard te kampen had met chronisch peesletsel dat al ten tijde van de levering aanwezig zou zijn geweest. Op basis hiervan stelde de koper zich op het standpunt dat de verkopende partij onterecht aan de koper had voorgehouden dat het paard slechts een lichte peesblessure heeft gehad en niet had gemeld dat het zwaar “peesletsel” zou zijn waarvan het paard meer dan twee jaar had moeten revalideren.
In deze procedure heeft de kopende partij geprobeerd met de hulp van een deskundige bewijs te leveren dat het paard op het moment van levering niet voldeed aan de overeenkomst. De conclusie van deze deskundige was dat (1) de deskundige niet kon aangegeven of het de oude blessure was die weer opnieuw opspeelde, (2) dat het voor een peesblessure niet noodzakelijk is dat er altijd al letsel heeft gezeten in de pees en (3) dat de peesblessure binnen een aantal weken kan zijn ontstaan. Deze punten tezamen met het feit dat de kopende partij was medegedeeld dat er sprake was van een oude blessure, heeft ertoe geleid dat het hof van oordeel was dat de kopende partij niet in haar bewijslast was geslaagd. Oftewel, de kopende partij kon niet aantonen dat het paard op het moment van levering al last had van dit probleem. Hierbij werd dan ook de vordering van de koper afgewezen.
Uit deze uitspraak blijkt – onder andere – dat het bekend zijn met een eventuele oude blessure de kans om een koopovereenkomst te vernietigen kan verkleinen. Ook laat dit arrest zien dat in een dergelijke procedure veel gewicht wordt toegekend aan een deskundigenbericht. Beoordeeld moet worden of het paard op het moment van levering voldeed aan de koopovereenkomst. Hierbij kunnen de bevindingen van deskundigen ook nog een rol spelen.
Het is dan ook van groot belang om bij de koop/verkoop van een paard waarbij sprake is van een oude blessure duidelijk in de koopovereenkomst vast te leggen van welk gebrek sprake is geweest en goed te onderzoeken of dit gebrek een mogelijk probleem kan opleveren in de toekomst. Mocht het alsnog een procedure noodzakelijk lijken, dan is het van cruciaal belang een inschatting te maken van de slagingskans van een zaak, voordat men daadwerkelijk de rechtbank binnen stapt.
Heb je vragen over dit artikel of is er een soortgelijke situatie aan de hand, bel gerust.