Gastblogger: Advocaat Monica van Praktijkgroep Hippisch Recht → Kan een andere partij ook aansprakelijk zijn?
In mijn vorige blog ging ik in op het wettelijke uitgangspunt van aansprakelijkheid van de eigenaar van een paard. Veel paarden worden gebruikt om bijvoorbeeld manege lessen te geven ofwel de paarden worden in training bij een stal geplaatst. Bij het eerste voorbeeld wijkt de aansprakelijkheid vaak niet veel af van het wettelijke uitgangspunt, aangezien veel maneges zelf eigenaar zijn van hun manege pony's en paarden. In dat scenario zal het wettelijk uitgangspunt gelden dat de manege als eigenaar aansprakelijk is voor de eventuele schade die dat paard veroorzaakt.
Echter, dit kan anders worden in het tweede voorbeeld. In de wet is namelijk bepaald dat de bedrijfsmatige gebruiker van een dier aansprakelijk kan zijn voor de schade van het dier ondanks dat dit bedrijf hiervan geen eigenaar is. Ik zal het aan de hand van het volgende voorbeeld toelichten. Stel: Anita brengt haar driejarige paard weg om zadelmak gemaakt te worden en vervolgens te worden doorgereden bij de stal van Piet. Piet heeft naast het paard van Anita nog een aantal paarden in training staan en heeft daarnaast ook meerdere eigen paarden staan. In de periode dat het paard van Anita in training staat bij Piet komt het nichtje van Piet langs bij de stal. Het nichtje loopt op het moment dat Piet bezig is met het opzadelen van het paard van Anita door de stal en passeert het paard van Anita. Tijdens het passeren schopt het paard van Anita naar achteren en raakt het nichtje van Piet tegen haar schouder. Het nichtje van Piet breekt haar schouder en lijdt derhalve schade.
Wie is er nu aansprakelijk voor deze schade? Het uitgangspunt is dat Anita aansprakelijk zou zijn als eigenaar, maar dat is in dit geval anders. Piet wordt in dit geval gezien als de bedrijfsmatige gebruiker van het paard van Anita. Om van een bedrijfsmatig gebruik te kunnen spreken, dient te worden beoordeeld of in dit geval Piet daadwerkelijk bemoeienis had met de training of het gebruik van het paard. In dit geval is evident dat alleen Piet het paard voor Anita aan het rijden was en dat Anita hier voor de rest geen verdere bemoeienis bij had. Kortom, de bemoeienis van Piet kan in dit geval worden aangenomen. Het blijft wel altijd een feitelijke afweging of er sprake is van bedrijfsmatig gebruik, aangezien de mate van bemoeienis / betrokkenheid dient te worden vastgesteld.
In het voorgaande geval is het dus zo dat de aansprakelijkheid van de bedrijfsmatig gebruiker (Piet) de aansprakelijkheid van de eigenaar (Anita) "vervangt". De gedachte achter dit wettelijke beginsel is gelegen in het feit dat de wet wil voorkomen dat het slachtoffer op zoek moet naar degene die de eigenaar is. Door ook de bedrijfsmatige gebruiker in een aantal gevallen aansprakelijk te kunnen stellen, heeft het slachtoffer minder moeite met het kunnen vinden van de partij die de schade dient te vergoeden om deze aan te kunnen spreken.
Het is dan ook van groot belang voor trainingstallen om – zodra de betrokkenheid van de stal toeneemt – het een en ander voor de aansprakelijkheid vast te leggen. Ook is het belangrijk om hier te denken aan bijvoorbeeld een verzekering die mogelijke schade veroorzaakt door een dergelijk trainingspaard vergoedt. Dit is niet altijd te verzekeren, maar het is van belang om goed in kaart te brengen welke zaken wel of niet kunnen worden verzekerd om op basis daarvan met de eigenaar vast te kunnen leggen wie er mogelijkerwijze aansprakelijk is voor eventuele schade.
Monica Kossen