Bij een lichte vorm – erythemateuze mok – is er sprake van lichte roodheid en soms wat pijn. Als de ontsteking verergert, kunnen er vocht en korsten ontstaan, wat we eczemateuze mok noemen. In chronische gevallen kan de huid dikker en plooierig worden; dit wordt verruceuze mok genoemd. Soms kan de mok zich verder naar boven verspreiden over het been, en dan wordt het “rasp” genoemd. Een seizoensgebonden variant, zomermok, wordt veroorzaakt door een combinatie van zonlicht en prikkeling door voeding.
Wat is de oorzaak van mok?
Verschillende factoren dragen bij aan het ontstaan van mok. Een belangrijke oorzaak is vocht: paarden die langdurig in een natte omgeving staan, ontwikkelen eerder mok. Water en modder verzachten de huid, wat infecties door bacteriën vergemakkelijkt. Natte periodes zoals de herfst en winter vormen daarom een risico.
Ook voeding speelt een rol. Als paarden onvoldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgen, kan hun afweersysteem verzwakken, waardoor ze gevoeliger zijn voor aandoeningen zoals mok. Vooral in de zomer, wanneer vocht minder de oorzaak lijkt, is voeding extra belangrijk. Daarnaast kan een overschot aan suikers in het dieet problemen geven: overtollige suikers belasten de lever, wat kan leiden tot ophoping van afvalstoffen. Deze stoffen kunnen jeuk veroorzaken, en schilfers en irritatie doen ontstaan, wat mok kan verergeren.
Andere triggers zijn allergieën, zonnebrand, schimmels, virussen, insectenbeten en zelfs mijten. Deze laatste, kleine parasieten, kunnen gangen onder de huid graven en zo irritatie veroorzaken, wat mok-achtige symptomen oproept.
Inwendige oorzaken
Inwendige oorzaken van mok bij paarden zijn vaak gerelateerd aan voeding, stofwisseling en de algemene weerstand van het paard. Hier zijn enkele belangrijke factoren die van binnenuit kunnen bijdragen aan het ontstaan van mok:
•
Voedingstekorten: Gebrek aan vitaminen (A, C, E) en mineralen (zoals zink en koper) kan de huid verzwakken, wat mok bevordert.
•
Teveel suiker: Suikerrijke voeding belast de lever en veroorzaakt ophoping van afvalstoffen, die huidirritatie en mok kunnen uitlokken.
•
Lever- en nierfunctie: Als de lever en nieren overbelast zijn, worden afvalstoffen via de huid afgevoerd, wat tot mok kan leiden.
•
Verzwakte immuunsysteem: Een lage weerstand door stress of ziekte maakt het paard vatbaarder voor huidinfecties.
•
Allergieën en intoleranties: Overgevoeligheid voor bepaalde voedingsstoffen of omgevingsfactoren kan de huid irriteren en mok veroorzaken.
•
Slechte doorbloeding: Een gebrekkige doorbloeding, vooral in de benen, belemmert afvalafvoer en verhoogt het risico op mok.
Uitwendige oorzaken
Uitwendige oorzaken van mok bij paarden zijn vaak gerelateerd aan vocht, vuil en invloeden uit de omgeving. Hier zijn de belangrijkste:
• Vocht en Modder: Vochtige omstandigheden, zoals modderige weides of natte stallen, verweken de huid en maken deze gevoeliger voor infecties. Mok komt vaak voor in regenachtige seizoenen zoals herfst en winter.
• Vuil en Slechte Hygiëne: Als de onderbenen van het paard vuil blijven, kunnen bacteriën en schimmels de huid gemakkelijker binnendringen, wat mok in de hand werkt.
• Insectenbeten en Parasieten: Beten van insecten, zoals mijten, kunnen irritatie veroorzaken en kleine wondjes achterlaten. Parasieten zoals mijten graven zich in de huid, wat kan leiden tot infecties en mok.
• Zonlicht: Bij paarden met gevoelige huid, zoals bij witte benen, kan zonlicht de huid beschadigen en zomermok veroorzaken, vooral in combinatie met irriterende stoffen in de omgeving.
• Behang en Sokhaar: Bij rassen met veel sokhaar, zoals Friezen en Tinkers, kan vocht en vuil zich onder de lange haren ophopen, wat de kans op mok vergroot doordat de huid vochtig blijft en slecht kan ventileren.
Een schone, droge omgeving en dagelijkse verzorging van de benen kunnen helpen om deze uitwendige oorzaken van mok te beperken.
Welke paarden lopen risico?
Sommige rassen en types zijn vatbaarder voor mok dan andere. Paarden met lange beenbeharing, zoals Friezen en Tinkers, hebben een hoger risico, omdat vocht en vuil zich gemakkelijk onder de sokken ophopen, wat broei en infecties kan bevorderen. Ook paarden met witte benen hebben vaak een gevoeliger huid en krijgen vaker mok.
Hoe behandel je mok?
Het behandelen van mok vraagt om regelmatige en zorgvuldige verzorging. Maak de aangetaste huid goed schoon en droog, en desinfecteer met een mild middel zoals Betadine. Korsten hoeven meestal niet weggehaald te worden, tenzij ze los zitten. Na het schoonmaken is het essentieel om de benen goed te drogen, bijvoorbeeld met een zachte doek of een föhn. Bij paarden met veel beenbeharing kan het verstandig zijn om de kootholte bij te knippen, zodat de huid beter kan drogen.
Voordat je paard naar buiten gaat, kun je een beschermende crème op de aangetaste plekken aanbrengen. Dit zorgt ervoor dat vuil en bacteriën minder kans krijgen om de huid verder te irriteren.