Op 10 januari 2017 heeft het Hof in Den Bosch de definitieve beslissing genomen in de zaak waarover ik eerder schreef. In deze kwestie was onder andere door het Hof gemeld dat een oude peesblessure, waar het paard in jaren (ver) voor de koop last van had gehad, in principe een reden voor vernietiging van de overeenkomst zou kunnen meebrengen.
In dit tussenarrest had het Hof de kopende partij nader de gelegenheid gegeven om bewijs te leveren van een aantal punten, namelijk:
1. Dat de verkoper de koper had geadviseerd om geen aankoopkeuring te doen.
2. Dat de verkoper de koper een gezondheidsverklaring (keuringsrapport) had laten zien.
3. Dat het paard op het moment van levering behept was met een gebrek en dus niet de eigenschappen bezat die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten.
4. Dat de verkoper wist dat het paard geen gezond sportpaard was.
5. Dat de verkoper het paard voor en/of na het sluiten van de koopovereenkomst spierverslappers/pijnstillers had toegediend.
De koper heeft door middel van het horen van getuigen geprobeerd de voornoemde punten te bewijzen. Het uitgangspunt is: wie eist, bewijst!
Degene die de stelling inneemt dat er sprake was van een gebrek of dat er mededelingen zijn gedaan of juist dat zaken zijn verzwegen, zal dat in een eventuele procedure moeten bewijzen. Bij de verkoop van paarden worden veel mededelingen mondeling gedaan en niet vastgelegd. Op het moment dat er dan bewijs moet worden geleverd, zullen dan ook getuigen moeten worden gehoord. Zo ook in dit geval. Daarbij is ook nog van belang dat getuigenverklaringen kunnen verschillen in bewijskracht. Dat is zeker van belang op het moment dat er tegenstrijdige verklaringen worden afgelegd.
In deze kwestie was er zowel sprake van verklaringen van partij-getuigen als tegenstrijdige verklaringen. In dat kader overwoog het Hof dat – gelet op deze verklaringen – de koper niet het bewijs had geleverd dat het paard bij het sluiten van de koopovereenkomst een gebrek had. Daarbij hechtte het Hof veel waarde aan wat de dierenartsen over het gebrek hebben verklaard. Hierbij gaf het Hof ook nog aan dat het gaat om de gezondheid van het paard en dat het een onderwerp is dat onder de deskundigheid van de dierenartsen valt. De dierenartsen hebben, met betrekking tot het gebrek dat bij het paard is ontdekt, namelijk verklaard dat het gebrek (hoefkatrol) in beginsel niet meebrengt dat het paard niet als sportpaard kan functioneren en dat er geen verband is tussen de eerdere peesblessure en de huidige hoefkatrol. Nu ook door de dierenarts is verklaard dat het scanbeeld van de echo (van de peesblessure) perfect was, het paard volledig was genezen van de ontsteking aan de pees en dat het paard na dit herstel dezelfde prognose had als elk ander paard dat geen ontsteking heeft gehad, vond het Hof dat in deze kwestie geen beroep op dwaling kon worden gedaan. Het paard bezat immers alle eigenschappen die een paard nodig heeft om als sportpaard te functioneren.
Uit het arrest van het Hof blijkt nogmaals hoe belangrijk het is om bepaalde mededelingen die wel, of juist niet, worden gedaan door de verkoper ofwel door de koper vast te leggen. Denk hierbij aan het vastleggen dat het paard nooit eerder een peesblessure heeft gehad. Op die manier maakt deze “mededeling/garantie” onderdeel uit van koopovereenkomst en had deze beslissing wel eens anders kunnen uitvallen.
Als zaken niet worden vastgelegd, dan kan dat in een eventuele discussie bewijsproblemen opleveren, zo ook in deze kwestie. Op het moment dat een paard wordt aangeschaft, is het dan ook van belang om eventuele kenmerken, mededelingen of uitlatingen vast te leggen, ofwel ook te laten doen ten overstaan van andere partijen dan de koper zelf. Op die manier kunnen bewijsproblemen worden voorkomen, want uiteindelijk vullen alleen praatjes geen (bewijs)gaatjes!
Twijfelt u bij de verkoop of aankoop over welke mededelingen u wel of niet zou moeten doen of moet vastleggen, neem dan gerust vrijblijvend contact op.
ej
